Elke dag begint hetzelfde. We staan bezweet op, zetten iets open – een raam, een deur -, wassen ons. Voor 25 dirham eten we in de eetzaal een continental breakfast; sinaasappelsap, een chocoladecroissant, brood en abrikozenjam. Soms zit er een driehoekje in aluminium verpakte smeerkaas bij. La Vache Qui Rit. De grijnzende koe. We smeren brood voor onderweg, eten te veel, drinken. Aan de rand van het kleverige tafelblad ligt de Lonely Planet als een vriend. Hij doet suggesties: ‘Ga naar Le Gardin Majorelle waar de cactussen tot je schouders komen’, en waarschuwt: ‘Zorg dat de taxichauffeur de meter aanzet.’ We vermijden de taxi’s, we lopen. … Lees verder Maroc