
Haiku (2)
We staan aan de kade, wissen de tranen, zeggen: ‘Sterk hè, die wind?’ Je hebt maar één hart zei ze. Ja, dacht ik, één hart met twee kamers. Ik wil een borst op mijn bureau en dan gummen met de … Lees verder Haiku (2)
We staan aan de kade, wissen de tranen, zeggen: ‘Sterk hè, die wind?’ Je hebt maar één hart zei ze. Ja, dacht ik, één hart met twee kamers. Ik wil een borst op mijn bureau en dan gummen met de … Lees verder Haiku (2)
De Schelde, dat is toch eigenlijk de Waal van Antwerpen, dacht ik. Van die vergelijking klaarde ik onmiddellijk wat op en dus ging ik op zoek naar andere. Lees verder Heimwegen: Zeventien meisjes
In 2016 aap ik elke maand de rubriek ‘Dit was mooi in…’ van online kunstmagazine hard//hoofd na en verzamel mooie dingen. Lees verder Dit was mooi in september
Een soort nawee van de Boekenweek. Dit jaar met het thema ‘vriendschap en andere ongemakken’. Het orgel dat geen vrienden had vond de dagen nogal eentonig. Zijn toetsen blonken weliswaar en soms barstte hij, als hij een oude aflevering van Friends terugzag op tv, in lachen uit. Maar als de dag ten einde kwam, hij door het huis slofte, tegen de ruit ademde, leek het zo stil. En buiten zaten de andere orgels op het terras. Het was nog warm van de lentezon. Kleine melodietjes waren te horen door heel de stad. Alleen als de kerkklok sloeg hield iedereen eerbiedig … Lees verder Het orgel dat geen vrienden had
Dit verhaal schreef ik tijdens Waai. ‘Je moet niet schrikken’, zei de man, ‘als ik het nu ineens uit zou schreeuwen. Bijvoorbeeld van vreugde.’ ‘Ik zal het proberen’, zei ik. We liepen langs een kleine beek. Hoewel we in de stad waren was het stil. Er waren wandelaars en soms een hond. ‘Niet om ’t een of ander,’ zei ik, ‘maar waar gaan we naartoe?’ De man haalde zijn schouders op, stopte bij een struik en trok een dorre tak uit de bladeren die hij met een boog in het water gooide. Een fietser haalde ons in. Hij droeg een … Lees verder Jeuk