Momentopname

Toen we de hoek om kwamen stond de magnolia zo hevig in bloei dat we in de lach schoten. Victor lag zelfs helemaal dubbel. (Zijn ouders waren aan het scheiden.) Hij maakte een foto. Mijn moeder had altijd gezegd dat je geen foto’s van landschappen moest maken. ‘Mensen zien uiteindelijk het liefst mensen.’ Ik wist niet of een boom een landschap was, maar ik geloofde haar, ze had geen reden om tegen me te liegen, ze zag mij graag. ‘Kijk’, zei Victor. Bij elke windvlaag vielen een paar bloesemblaadjes op de grond. Alsof we voor een reusachtige zandloper stonden.

 

Dit microverhaal won de tweede prijs in de Flash Fiction Contest van de European Association of Creative Writing Programmes.