Twee oude vrouwtjes (4)

Een paar weken lang aap ik mijn held Toon Tellegen na en schrijf een serie Twee oude vrouwtjes.

 

vrouwtjeTwee oude vrouwtjes hebben borsten als theezakjes. ’s Ochtends staan ze voor de smalle spiegel en kijken ernaar. ‘Ik kan mezelf niet goed zien’, zegt het ene vrouwtje en ze duwt het andere vrouwtje een beetje opzij. ‘Nu kan ík mezelf niet meer zien’, zegt het andere vrouwtje. Zo staan ze een tijdje te dringen. Ze prikken met rimpelige vingers in elkaars rimpelige buiken en trekken aan het elastiek van de huidkleurige onderbroeken zodat het pijnlijk terugkletst, zo gaat het elke morgen, al jaren.

Ze stoppen de theezakjes in fleurige bh’s, trekken de huidkleurige steunkousen aan (het ene vrouwtje kan het nog net zelf, zij het traag, het andere vrouwtje, dat jaren aan haar houding heeft gewerkt met een sport waarvan ze de naam niet meer weet, krijgt haar benen nog verrassend ver de lucht in, soms tot een hoek van vijfenveertig graden, zonder van inspanning te trillen.)

Daarna volgt een lang overleg over de garderobe. Het ene vrouwtje wil dat ze allebei groen dragen, dennengroen, het is immers een frisse lentedag, het andere vrouwtje voelt meer voor het lichtgrijze broekpak en de bloes met het meeuwendessin. ‘Maar dat broekpak heb je net nieuw,’ zegt het ene vrouwtje vol ongeloof, ‘dat draag je toch niet op een gewone dag als deze?’ Het andere vrouwtje zegt: ‘Met jou is geen enkele dag gewoon.’ En: ‘Wie zichzelf spaart is een postzegel.’

Ze discussiëren hierover tot er een grote wolk stoom uit het koffie-apparaatje op het fornuis komt. Dan geeft het ene vrouwtje schoorvoetend toe dat wie zichzelf spaart een postzegel is en dat ze dolgraag de nieuwe zeemeeuwenblouse wil dragen, of de broek met de palmbomen. Ze kleden zich zo mooi aan als ze kunnen. Uit de ladekasten komen de bonte leggings, de lakschoenen, komt de complete verzameling broches met dierenkoppen. Het is een doodgewone dag maar ze kleden zich alsof ze op het punt staan de koningin te ontmoeten. De koningin die verschrikkelijk lelijk is, ook al wordt ze door een vast team van internationale modeontwerpers gekleed.