Op een dag was Gaston zijn levenslust kwijt.
We zijn toen uren gaan zoeken.
Gaston deed niet mee, hij zat op de bank
met een groot pak gevulde koeken.
Althans, dat is hoe wij het noemden,
Gaston vond ze eerder ‘half leeg’.
Het leven gaf hem, zo zei hij dat echt,
een koekje van eigen deeg.

Ik zweer dat we overal hebben gezocht,
het huis stond op z’n kop.
De koek is half-leeg, zei Gaston eerst nog,
en later: de koek is op.