Er was een meisje in mijn klas dat ik leuk vond. Ze heette Annemarie. Ik probeerde haar interesse te peilen. Dat deed ik op geraffineerde wijze. In de pauze riep ik haar bij me. Haar vriendinnen stuurde ik weg. Annemarie stond kauwgom te kauwen. Ze was één van die meisjes die hun kauwgom in een sliert uit hun mond trekken, ze om hun vinger draaien en ze er dan met hun tanden weer van afschrapen. In de klas deed ze iets soortgelijks met haar haar.
‘Annemarie’, zei ik, ‘kom lekker zitten.’
Ze klom op het muurtje waar ik zat en keek me aan. Ze was heel dicht bij me. Haar ogen waren zo licht dat ze me deden denken aan de tegels van het zwembad in de stad. De zenuwen overvielen me maar ik kende mijn tekst goed.
‘Stel’, zei ik met een ernstig gezicht, ‘stel dat we samen in een toneelstuk spelen. Jij, ik en die man van tv die in restaurants controleert of de keukens schoon zijn. Jij had natuurlijk de hoofdrol…’
Annemarie luisterde aandachtig.
‘En toen was er een scène waarin je moest kussen. Je moest iemand kussen.’
Annemarie knikte.
Ik zei: ‘Want het was een romantische scène.’
Ik wachtte gespannen op Annemaries reactie.
‘En je vraag is…’, zei ze na een tijdje.
‘Wie je dan zou kiezen.’
‘Johnny Depp’, zei ze zonder aarzelen.
‘Van je medespelers Je moet kiezen uit je medespelers.’
‘Wie waren dat ook alweer?’ Ze krabde gedachteloos aan haar kuit. Haar teenslipper viel op de grond. Ze lachte. Op haar bovenbeen zaten kleine blonde haren. Ik wilde ze aanraken maar durfde niet.
‘Die man van tv die in restaurants controleert of de keukens schoon zijn, en ik dus’, zei ik. Ik durfde haar niet aan te kijken toen ik het zei.
‘Ehm…’, zei ze, ‘ik moét kiezen hè?’
‘Ja’, antwoordde ik. Ik was kortaf van de spanning.
Over het schoolplein klonk schel het geluid van de bel.
‘Dan met jou’, zei ze, ‘gekkie.’ Ze sprong van het muurtje, raapte haar slipper van de grond en rende naar de schooldeuren.
Ik bleef zitten. Intens tevreden.