Mijn moeder zei dat oma alle ansichtkaarten die ze van me krijgt bewaart.
In een mapje.
‘Ik doe dan ook mijn best om de geinigste uit te zoeken’, zei ik.
‘Maar het gaat haar om de tékst,’ zei mijn moeder, ‘díe vindt ze zo leuk. Zoals toen je schreef dat je haar geld verbraste.’

Oma had me voor Sinterklaas inderdaad een tientje gegeven en toen ik later die maand in Zeeland was had ik haar in een café, tijdens een frothy chai latte en een prijzig blok cheesecake, geschreven dat ik het geld erdoorheen joeg.

‘Dan heeft mijn leven nu al zin gehad,’ zei ik, ‘als oma al mijn kaarten in een mapje bewaart.’
Maar die conclusie, vond mijn moeder, trok ik wel erg snel.