‘Moet ik netwerken of net doen of ik werk?’ vroeg ik de loopbaanadviseur. Ze zei dat ik er met die mentaliteit niet kwam en wees me de deur. Ik stond er alleen voor.

Je bent een echte teamspeler en weet de omzetdoelstellingen optimaal te renderen. Je voelt je thuis in een dynamische omgeving en lost problemen op nog voor ze ontstaan. Verder ben je creatief, proactief, representatief, stressbestendig, enthousiast, gedreven, daadkrachtig, flexibel (harde eis), zelfstandig, klantgericht, resultaatgericht (harde eis), verantwoordelijk, communicatief vaardig (zowel mondeling als schriftelijk) en overtuigend.

Ik had het stukje hardop gelezen. Toen ik klaar was, was ik een beetje buiten adem. Ik nam een slok van mijn koffie. Koud.
‘This is dus what it takes to be a communicatiemanager’, mompelde ik en scrollde nog eens door de vacature. Terug bij de functie-eisen maakte ik rijtjes waarvan de laatste woorden rijmden.

enthousiast representatief
gedreven proactief
daadkrachtig creatief

Het ging al snel vervelen. Juist toen ik het scherm wilde wegklikken rinkelde de telefoon. Het was oom Gijs.
‘En?’ vroeg hij verwachtingsvol.
‘Wat precies?’ zei ik.
‘Heb je de vacature gezien?’
‘Ik heb er even naar gekeken,’ zei ik. ‘Hoe gaat het met Boudewijn?’
Op verjaardagen was mijn neef altijd een dankbaar gespreksonderwerp. Vooral nu hij promotie had gemaakt.
‘Ja goed,’ zei Gijs, ‘wat vind je ervan? Ik dacht meteen aan jou.’
‘Ik weet het niet hoor,’ zei ik, ‘eerst de ING, nu een farmaceutisch bedrijf. U plukt ze wel overal vandaan. Ik ben trouwens niet stressbestendig.’
‘De farmaceutische industrie is booming,’ zei Gijs, ‘je kunt daar in hoog tempo opklimmen. Ik doe een goed woordje voor je bij de CEO.’
Ik keek nog eens naar de functie-eisen. Ik kon me niet voorstellen dat er echt iemand was die al die eigenschappen had. Het idee dat er wel zulke mensen bestonden benauwde me.
‘Ik wil het niet,’ besloot ik, ‘ze zoeken daar een superheld. Ik ben ook niet daadkrachtig, enthousiast of overtuigend.’
‘Ja maar nee’, zei Gijs. Hij begon zijn geduld te verliezen. ‘Dat moet je ook niet zo letterlijk nemen. Hebben ze je dat niet geleerd op de universiteit?’
Hij ademde luid uit. Ik hield de hoorn een stukje van mijn oor.
‘Waarom lees je nooit,’ zei ik met de hoorn nog op een afstandje, ‘we zijn een liefdevol bedrijf waar werknemers geen vrijdagmiddagborrel overslaan! We willen dat je fouten maakt want daar leer je van! Bescheidenheid staat bij ons hoog in het vaandel!’
Het bleef stil aan de andere kant van de lijn. Toen schraapte Gijs zacht zijn keel.
‘Dat,’ zei hij minzaam, ‘bestaat niet.’
Een korte pauze.
‘Maar het overheidswezen, Elske… daar liggen mooie challenges voor jou!’